Contrabaixo
O contrabaixo, o maior e máis profundo membro da familia do violín, fué desenvolvido no século XVI procedente do violone, viólaa contrabaixo

Viola, o contrabaixo e o arco
Dúas características da familia de violas atópanse no deseño do contrabaixo 1, os ombreiros son máis caidos e 2, a parte posterior do instrumento é máis plana. Isto permite ao músico, que debe estar de pé ou sentado nun taburete alto, alcanzar todo o instrumento e, en particular, poder tocar as notas ao final da tasteira, preto da ponte. Cara a finais do século XVIII o contrabaixo tiña tres cordas xeralmente afinadas en: La, Re, SOL.

O contrabaixo é un instrumento transpositor e todas as notas escritas soan unha oitava máis baixa.
O escribir unha oitava máis alta que o son real, é claramente necesario para evitarse liñas adicionais debaixo dos pentagramas.
Algúns contrabaixos teñen hoxe en día cinco cordas. Esta corda extra baixa ata Do, Unha terceira maior debaixo do Mi inferior.

As cordas do contrabaixo son tan longas e tan grosas que as clavijas correntes, usadas noutros instrumentos de corda, non son o bastante robustas. Así pois utilízanse clavijeros mecánicos

É o instrumento máis grave da familia da corda desde finais do século XVI. O termo asociouse antigamente á tesitura da voz humana, indicando a voz máis baixa do home.